Titel
Windswept
Windswept
2021
Strandzone aan de Trumelet Faberstraat
8670 Oostduinkerke
Al wandelend langs de kust van Ierland, ontdekte Els Dietvorst hoe de wind de bomen lichtjes op hun knieën dwingt. Bij de lokale bevolking staan deze buigende bomen bekend als ‘shrugs’. Geïntrigeerd door hun vorm, verzamelde Dietvorst verschillende aangespoelde stukken drijfhout. Na twee jaar sprokkelen, timmerde ze samen met een lokale ambachtsman een nieuwe, naar beneden knikkende boom in elkaar. De geassembleerde stukken hout kan je, net als zijn origineel, zien als een vluchtig schuiloord. Voorbijgangers vinden onder de gebogen takken beschutting tegen regenbuien of felle wind. Omdat de houten takken erg broos zijn, vervaardigde Dietvorst voor Beaufort een bronzen tegenhanger. Zo veredelt ze de aangespoelde stukken hout tot een plek van geborgenheid.
Windswept verwerft op die manier een plaats binnen het sociaal geëngageerde oeuvre van de kunstenaar. Verhalen, elementen of figuren die vaak aan het oog van de samenleving ontsnappen, grijpt Dietvorst sinds de jaren negentig aan als grondstof voor haar kunst. De vorm richt zich - net als de boom - naar de situatie: met tekeningen, sculptuur, video, performance, theater of installatie bespeelt Dietvorst een ruim arsenaal aan media. Haar werk is een vehikel voor communicatie tussen publiek en omgeving, en leunt hiermee dicht aan bij Joseph Beuys’ ‘Soziale Skulptur’. Het kunstwerk is nooit het einddoel op zich, maar een manier om interactie tussen verschillende groepen uit de samenleving te bewerkstelligen. Met Windswept vereeuwigt ze door middel van de nieuw samengestelde boom het idee van kwetsbaarheid.
Interview
Dit kunstwerk werd gerealiseerd dankzij Art Casting, Oudenaarde.
Locatie
Strandzone aan de Trumelet Faberstraat
8670 Oostduinkerke
Koksijde
Dichtst bij:
- Halte Kusttram: Oostduinkerke Bad
- Fietsknooppunt 88
- Wandelknooppunt 65
BE, °1964
Els Dietvorst is een Belgisch beeldend kunstenaar en filmmaker die woont en werkt in Duncormick, Ierland. Ze gebruikt dialoog, experiment en intuïtie als haar belangrijkste artistieke strategieën. Sinds de jaren negentig wordt de kunstenares bewogen door sociale kwesties zoals migratie, racisme en klimaatverandering. Dietvorst onderzoekt de 'condition humaine'. Grote thema's als leven en dood, angst, vervreemding en verlangen, en de 'buitenstaander' komen dan ook aan bod in haar werk. Ze maakt gebruik van een scala aan media: sculpturen en installaties, tekeningen, geschriften en sinds kort ook beeldende installaties.
Het werk van Els Dietvorst werd getoond en ondersteund door kunstinstellingen en festivals zoals het Kaaitheater, Brussel; Kunstenfestivaldesarts, Brussel; M HKA, Antwerpen; Mu.ZEE, Oostende; Moscow Biennale of Contemporary Art, Moskou en BAK, Utrecht. Ze toonde ook werk in New York, Casablanca, Londen en Wenen. In 2020 bracht het M HKA het oeuvre van Els Dietvorst voor het eerst samen in de tentoonstelling Dooltocht/A desperate quest to find a base for hope. In 2017 ontving ze de Evens Kunstprijs en in 2018 won ze de prijs voor antropologie en duurzame ontwikkeling op het internationale Jean Rouche festival in Parijs met haar documentaire I watched the white dogs of the dawn. Els Dietvorst is momenteel onderzoeker aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen en bereidt een doctoraat voor aan de Universiteit Antwerpen met de titel Partisans of the Real. Ze is de winnaar van de BelgianArtPrize 2021.